به نقل از «همشهری آنلاین»

بغض ستاره طلایی پرسپولیس و استقلال ترکید؛۲هفته بعد باید بروم زندان! | خیلی ها را میلیاردر کردم اما...

تاریخ انتشار: ۲۹ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۵۶۴۲۷۸

به گزارش همشهری آنلاین غلام فتح آبادی، اولین گلزن مشترک سرخابی ها در دربی، زننده اولین گل دربی بعد از انقلاب، آقای گل بازی های آسیایی سئول، پدیده فوتبال ایران در سال ۱۳۵۹ و چهره خوشنام فوتبال ایران، در گفت‌وگو با طرفداری گلایه های زیادی در خصوص وضعیتش مطرح کرد. سرطلایی فوتبال ایران بعد از آنکه گفت الان چه کسی هستم و چه کسی از من خبر دارد؟ بغضش ترکید و از اتفاقات تکان دهنده زندگی اش در سال های اخیر، بیماری همسرش، صدور حکم جلب برای او به دلیل یک چک امانتی و بی مهری اهالی فوتبال و ورزش گفت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

او در خصوص لقبش و وضعیت این روزهایش گفت« یادم است به یکی از روستاها که رفتیم، آقای همایون بهزادی را دیدم و عکس یادگاری کنار دریا با هم داریم. اما پسرشان آقا شاهین آن زمان در فوتبال انگلیس بود، می گفت حق پدر مرا خوردی؟ چرا اسم پدر مرا روی تو گذاشتند؟ به بابام می گفتند سرطلایی! گفتم من که به خودم نگفتم غلام سرطلایی، مردم گفتند، روزنامه ها نوشتند، شدم غلام سرطلایی!

 الان چی؟ من غلام سرطلایی هستم؟ من خیلی گرفتاری دارم، کسی خبر ندارد! چرا انقدر دورم؟ چه کسی می داند من کجا هستم؟ چه کسی می داند زن و بچه من چه می کنند؟ خبر دارند؟ می دانند به من چه گذشته؟

 کسی که برای مملکتش این اندازه تلاش می کند. بدون هیچی همه کار کردم. بازیکن ساختم، تلاش کردم، از زندگیم زدم، یک نفرشان حال مرا نمی پرسد. زنم بیمار است و شیمی درمانی می کند. کاسه لگن خودم شکسته است. چرا فوتبالی ها به من کمک نمی کنند؟ چرا فدراسیون فقط قول داد؟ هیچکاری برای من نکردند. آقای معینی، آقای تاج که آن موقع معاون بودی رییس فدراسیون نبودی! مگر نگفتی مرا مربی تیم ملی امید می گذاری؟ آقای میرشاد ماجدی، مگر مدارک من بد بود؟ افتخاراتی که دارم هیچکدام ندارند. حمایت نشدم، فقط آقای مایلی کهن کمکم کرد. بازیکنانی که ساختم میلیاردی می گیرند، چرا الان یک زنگ به من نمی زنید؟ چرا جواب تلفن مرا نمی دهید؟ چی خواستم از شما؟ می دانید من برای شما چه کار کردم؟ من شما را میلیاردر کردم!

 آقای مهدی کیانی، آقای هادی عقیلی که الان نمی دانم ایران هستی یا آمریکایی؟ آقای سعید دقیقی که شمس آذر قزوین بودی، پیکان بودی، سایپا بودی، همه جا بودی. من بهت زنگ زدم و پرسیدم تو را چه کسی بزرگ کرد؟ گفت شما چه کسی هستی؟ گفتم غلام فتح آبادی! گوشی را قطع کرد!

چه کسی این کار را کرد؟ سعید دقیقی! پول هایی که آوردی، ماشین هایی که داری از کجا آوردی؟ روزهای که نیرو محرکه بودی من آوردمت، یادت می آید؟ هادی عقیلی، مهدی کیانی، سعید دقیقی، حامد لک، مرتضی ایزدی، جواد کاظمیان، محسن خلیلی، محسن بیاتی نیا، مگر در صبا من زحمت کم کشیدم برای اینها؟ چرا نمی گویید الان غلام فتح آبادی کجاست؟ من دو هفته دیگر باید به زندان بروم!

 فوتبالی ها کجا هستند؟ چه اشکالی دارد، بعد از سی سال چهل سال یک نفر گیر افتاده است. نمی گویم به من بدهید، کمک کنید، کار می کنم و به شما برمی گردانم، من نمی خواهم زیر دین کسی باشم.

 ۹ ماه است که دادگاه می روم و می آیم، به خاطر کاری که نکردم، به خاطر چکی که خرج نکردم.آقای دکتر حمید سجادی، وزیر محترم مگر بنده شما را مربی بدنساز بزرگسالان سایپا نکردم. ۶ ماه بعدش مگر نگفتی میبرمت امیدها؟ مگر من برای شما جواز نگرفتم آقای دکتر حمید سجادی از دکتر آقابیک (اماکن ورزشی) برای یک جایی که می خواستی باز کنی، اسم نمی برم! آقای دکتر حمید سجادی، تو دیدی کاسه لگن من شکسته است، چرا کمکم نکردی؟ آقای سجادی من تو را بردم. دروغ است، بیا بگو دروغ است! چرا نمی گویی غلام فتح آبادی را کمک کنی؟ دروغ است؟ می خواستی بدنسازی کنی. با آقای محمد مایلی کهن حرفت شد گفتی غلام من نمی خواهم بمانم، آوردمت به امیدها. کجایید؟ بابا حق من کجاست پس؟ شما پولدار شدید، شاسی بلند دارید، من هنوز پراید دارم. چرا باور نمی کنید؟ بابا بیاید ببینید توقیف اموال شدم. چرا نمی خواهید ببینید؟ مدارک من در ماشین است همین الان. آقای دکتر سجادی، این همه داری خرج می کنی، یکیش هم بده غلام فتح آبادی، چه اشکالی دارد؟ مال مردم را نخوردم. سالم زندگی کردم. یک نفر بیاید بگوید از من طلب دارد. این چک را من امانت دادم، بردند اجرا گذاشتند، حکم جلب مرا گرفتند!»

کد خبر 754898 برچسب‌ها ویژه ورزشی باشگاه پرسپولیس

منبع: همشهری آنلاین

کلیدواژه: ویژه ورزشی باشگاه پرسپولیس آقای دکتر چه کسی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۵۶۴۲۷۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تفال به حافظ یکشنبه ۹ اردیبهشت ۱۴۰۳؛ به جان او که گرم دسترس به جان بودی...

فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.

به جان او که گرم دسترس به جان بودی
کمینه پیشکش بندگانش آن بودی

بگفتمی که بها چیست خاک پایش را
اگر حیات گران مایه جاودان بودی

به بندگی قدش سرو معترف گشتی
گرش چو سوسن آزاده ده زبان بودی

به خواب نیز نمی‌بینمش چه جای وصال
چو این نبود و ندیدیم باری آن بودی

اگر دلم نشدی پایبند طره او
کی اش قرار در این تیره خاکدان بودی

به رخ چو مهر فلک بی‌نظیر آفاق است
به دل دریغ که یک ذره مهربان بودی

درآمدی ز درم کاشکی چو لمعه نور
که بر دو دیده ما حکم او روان بودی

ز پرده ناله حافظ برون کی افتادی
اگر نه همدم مرغان صبح خوان بودی

شرح لغت: کمینه:صفت پیشکش/ لمعه ی نور:درخشش نور.

تفسیر عرفانی:‌

۱- حضرت حافظ در بیت‌های هفتم و هشتم می‌فرماید:

او را در خواب حتی نمی‌بینم، چه رسد به دیدار او. پس اینک که وصال میسر نمی‌باشد، کاش او را در خواب می‌دیدم.

* اگر حافظ با پرندگانی که هر صبح نغمه سر می‌دهند، هم آواز شود، ناله اش فاش نمی‌شود تا محبوب آگاه شود.

حال خود باید نیت خود را تفسیر نمایید.

۲- در اندیشه کار یا چیزی یا کسی هستید که فعلاً بسیار دور است؛ بنابراین بهتر است که صرف نظر کنید. وقت را بیهوده از دست ندهید، زیرا دل در گرو آرزو‌های رنج آور نهاده اید.

تعبیر غزل:

به کسی دل بسته‌ای و این دلبستگی تا به آن حد است که فکر می‌کنی او تنها بهانه‌ی تو برای زندگی است، اما به وصال او امید نداری. با این حال با تمام وجود در این راه تلاش می‌کنی و از جان مایه می‌گذاری.